Μιχάλης Παπαδημητράκης, Καθηγητής Μαθηματικών Πανεπιστημίου Κρήτης, 1ο βραβείο ΕΜΕ 1977.
Από ανάρτησή του στο φβ.
Michael Papadimitrakis Τώρα
μάλιστα! Εννοείται ότι ευχαριστώ τον Μπάμπη για τα όμορφα λόγια του.
Αλλά δεν θα ήθελα να φανεί το πράγμα με διαστάσεις πέρα από τις
αρμόζουσες. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά το τί σημαίνει ένα βραβείο, ειδικά σε
μικρές ηλικίες. Πολλά παιδιά παίρνουν μέρος
σε τέτοιους διαγωνισμούς, άλλα πρωτεύουν, άλλα έρχονται πιο κάτω κι
άλλα αποτυγχάνουν. Μερικές φορές παίζει ρόλο κι ο παράγων τύχη ή η
συγκυρία. Θα μπορούσε να ήταν κάποιο άλλο παιδί σ' εκείνη τη θέση.
Σχεδόν πάντοτε μετράει περισσότερο η διάρκεια από ότι ένα "στιγμιαίο"
βραβείο. Και μπορεί κάποιο παιδί που ήρθε δεύτερο ή τρίτο ή που απέτυχε
να κέρδισε αργότερα στη διάρκεια. Πιστέψτε με, έχω γνωρίσει κάποιους
πάρα-πάρα πολύ μεγάλους μαθηματικούς και αυτά τα "νεανικά κατορθώματα"
έχω μάθει να τα μετράω όσο τους πρέπει. Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο, το
συγκεκριμένο δεν το έχω αναφέρει παρά μόνο σε ελάχιστα πολύ κοντινά μου
πρόσωπα. Έχει μόνο συναισθηματική αξία για εμένα, είναι κάτι που
συμβολίζει και οριοθετεί μια εποχή αγνότητας. Δεν το αναφέρω καν στο
βιογραφικό μου, αρνούμενος να το εκθέσω στο "επαγγελματικό βλέμμα". Και
πάλι ευχαριστώ, αλλά είναι κάτι που μάλλον δεν μπορώ να διαχειριστώ
εύκολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου